ورق فولادی آلیاژی تیتانیوم

آلیاژ تیتانیوم آلیاژی است که از تیتانیوم به عنوان پایه و سایر عناصر اضافه شده تشکیل شده است.تیتانیوم دارای دو نوع کریستال همگن و ناهمگن است: ساختار شش ضلعی متراکم زیر 882 ℃ α تیتانیوم، بدنه در مرکز مکعب بالای 882 ℃ تیتانیوم β.

عناصر آلیاژی را می توان بر اساس تأثیر آنها بر دمای انتقال فاز به سه دسته طبقه بندی کرد:

① α پایدار عناصری که دمای انتقال فاز را افزایش می‌دهند، α عناصر پایدار شامل آلومینیوم، کربن، اکسیژن و نیتروژن هستند.آلومینیوم عنصر اصلی آلیاژی آلیاژ تیتانیوم است که تاثیر بسزایی در بهبود دمای اتاق و استحکام دمای بالای آلیاژ، کاهش وزن مخصوص و افزایش مدول الاستیک دارد.

② β پایدار عناصری که دمای انتقال فاز را کاهش می دهند β هستند عناصر پایدار را می توان به دو نوع تقسیم کرد: ایزومورف و یوتکتوئید.محصولاتی که از آلیاژ تیتانیوم استفاده می کنند اولی شامل مولیبدن، نیوبیم، وانادیم و غیره است.دومی شامل کروم، منگنز، مس، آهن، سیلیکون و غیره است.

③ عناصر خنثی مانند زیرکونیوم و قلع تأثیر کمی بر دمای انتقال فاز دارند. اکسیژن، نیتروژن، کربن و هیدروژن ناخالصی های اصلی آلیاژهای تیتانیوم هستند.اکسیژن و نیتروژن در α حلالیت بالایی در فاز وجود دارد که اثر تقویتی قابل توجهی روی آلیاژهای تیتانیوم دارد، اما باعث کاهش انعطاف پذیری می شود.مقدار اکسیژن و نیتروژن در تیتانیوم معمولاً به ترتیب زیر 0.15-0.2٪ و 0.04-0.05٪ مشخص می شود.هیدروژن در α حلالیت در فاز بسیار کم است و هیدروژن بیش از حد محلول در آلیاژهای تیتانیوم می تواند هیدرید تولید کند و آلیاژ را شکننده کند.محتوای هیدروژن در آلیاژهای تیتانیوم معمولاً زیر 0.015٪ کنترل می شود.انحلال هیدروژن در تیتانیوم برگشت پذیر است و می توان آن را با آنیل خلاء حذف کرد.